Ik citeer :... “Uit gouden korenaren schiep God de leden van AKKC,
Uit het restant, alle anderen van het land.”
Dit zou echt gekund hebben hoor!! ...alhoewel...
Toen ik onlangs de volgende tekst las op het prachtig kaartje ...“Het bestuur van Antverpia
Koninklijke Kano Club heeft het genoegen u uit te nodigen op de receptie ter gelegenheid van
het 75-jarig bestaan van onze club”..., dan dacht ik direct zo iets van, awel dat zijn bij mijn
weten dan toch geen jonge mensen niet meer die daar zo over denken. De levenswijsheid kan je
er bij sommige toch zo afscheppen en over wijsheid gesproken wil ik toch van de gelegenheid
gebruik maken om een kleine anekdote te vertellen :
Ik vroeg onlangs aan een van de AKKC’ers, tijdens een toertocht, ik weet alleen niet meer of hij
nu Staf, Joske, Leo, Ludo, Louwieske, Joppe of Jan heette, maar dat doet er nu niet toe ...
Er is iets dat mij de laatste tijd een beetje dwars zit, en ik wou graag een advies.
Ik heb een vriend die 15 jaar ouder is dan ik, maar zijn conditie is heel wat beter dan die van mij.
Elke morgen maakt hij een stevige wandeling van een uur.
Om de twee dagen vaart hij 27 km met zijn kajak
Elke dag drinkt hij een een Palmke of acht
Elke avond rookt hij goed en wel vijf dikke sigaren.
En het belangrijkste, tussen hem en zijn vrouw is het nu nog steeds zoals tijdens hun
wittebroodsweken.
Ik verzeker je dat het echt zo is want hij heeft het mij zelf verteld.
Welk advies kan je mij geven?, wat raad ge mij aan?, wat kan ik er aan doen?
En als een echte psycholoog zei hij : “wette wa jong, vertelt em gewoon hetzelfde.”
Toen ik als nieuw lid van Kano Club Lier door mijn klein mannen (toen toch nog) er op gewezen
werd dat het koersvaren in de Ardennen een echte plezante bezigheid was en we daar best
zouden aan meedoen was een periode aangebroken van wildwatervaren.
Het was toen een periode die gekenmerkt werd door 3 zaken :
- nat worden tijdens het meevaren op het koerstraject.
- kou lijden aan de aankomst tijdens de koers zelf.
- nieuwe plezante en aangename mensen leren kennen.
Bij deze laatse waren het in eerste instantie leden van AKKC, en dat is iets wat ik mij tot nu toe
niet beklaagd heb.Wat we met die nest allemaal hebben meegemaakt wilt ge echt niet weten.
Voor nog meer info of wetenswaardigheden gaat men moeten wachten tot ik mijn memoires ga
schrijven. Ik ga het kort houden want vandaag hebben we nog wat anders te doen.
In naam van het Provinciaal Comité Antwerpen, van Rina en van mijzelf wil ik een van de
oudere clubs in onze provincie van harte feliciteren met deze jubilee. Ik hoop hier nog vele jaren
over de vloer te mogen komen en neem nog gauw de gelegenheid om mij zelf uit te nodigen voor
de receptie ter gelegenheid van hun 100-jarig bestaan.